Napisała do mnie romska dziewczynka. Wiadomość była przemyślana i zwięzła. Zaznaczyła, że nie ma środków na koncie (budujące)... i, że zależy jej na akurat mojej odpowiedzi bo poczytała o mnie co nieco i ja...wiem wszystko;).

Pytanie dotyczyło ewentualnego kandydata do zamążpójścia i czy będzie to ten co wybrała... jej rodzina czy ktoś inny? Powiedzmy Patrycja miała niecałe piętnaście lat i "prawie" sprecyzowany kierunek na życie. Na moje pytanie - czy jesteś gotowa na zmianę stanu? - jej odpowiedz była prozaiczna! - my cyganki w tym wieku wychodzimy za mąż i to jest marzeniem każdej romskiej dziewczyny. Jej dylemat polegał na czymś zupełnie innym, a mianowicie pytanie brzmiało - czy jej mąż będzie ją szanował i nie będzie bił tak jak wujek i ojciec swoje żony!

Moja reakcja była co najmniej szokowa! Wyobraziłam sobie moją 18-letnia córkę i jej bezproblemowe życie oraz pytanie tej prawie piętnastolatki. Na moje okrężne pytania i rozpaczliwe próby odwiedzenia jej od tej decyzji ona zwyczajnie powiedziała, "że nie ma się  co pani przejmować bo u nas to normalne"! problem może tylko dotyczyć rękoczynów i to jedyne zmartwienie oraz problem każdej romskiej żony! Na moje argumenty typu, że „może być przed Tobą wszystko” oraz „jesteś zbyt młoda” jej odpowiedz była stanowcza – „u nas tak jest”!

Miała jeszcze problem z ojcem, który nie mieszkał z nimi, a obecnie ma nową rodzinę i jej dodatkowy dylemat dotyczył właśnie kontaktów z nim. Moje spojrzenie na problem nie wniosło zbyt pozytywnych aspektów bo szanowny tatuś miał już zupełnie nowe życie i troje dzieci, a ona zwyczajnie po dziecinnemu dalej za nim tęskniła oraz ZA PEŁNĄ NORMALNĄ RODZINĄ! Tatuś jednak nie przejawiał ochoty do obcowania z pierworodną, a ona z ufnością dziecka na to liczyła! Marzyła o przeprowadzce do ojca, bo z mamą nie bardzo się dogadywała.

Na jednej odpowiedzi się jednak nie zakończyło, bo na zasadzie: „dasz palec, a zażądają całej ręki” jej pytania brnęły dalej. Uznałam, iż należy to w końcu przerwać i ucięłam konwersację stanowczo! Powiedziałam, że z mojej wiedzy żadna z jej cioć ani kuzynek za darmo naszej populacji ani nikomu innemu nie pomaga, a ja na ile mogłam to jej pomogłam, ale dalej jak coś chce więcej wiedzieć, niech zapyta właśnie swoje ciocie albo kuzynki!

Na tym nasz kontakt się zakończył! Mamy XXI wiek a dla niektórych narodowości czas się zatrzymał. Najgorsze jest to, że oni nawet nie zdają sobie sprawy z powagi sytuacji i chyba do końca nie wiedzą, że może być oraz można żyć inaczej. Są zwyczajne kontrakty albo transakcje, a nie ma miejsca na uczucie! Kobieta jest spychana na margines życia i chyba na własne życzenie. To co dla nas jest szokiem, dla nich jest normalne i nikt nie myśli aby sprzeciwić się stereotypom albo chociażby własnej rodzinie! Dzieci romskie muszą szybciej dorosnąć, a kobiety ciągle żyją w cieniu swoich mężczyzn. Dla nich demokracja i feministyczne poglądy są w dalszym ciągu nie do zaakceptowania i chyba muszą dużo jeszcze się nauczyć!