Tarot jest to teoria symbolistyczno-filozoficzna, oparta o 78 przedstawień znajdujących się na kartach podobnych do kart do gry i tworzących talię.

Osoba, która zajmuje się wróżeniem z zastosowaniem kart Tarota to wróżbita. Tarocista to osoba wykorzystująca karty Tarota w celu diagnostycznym, analitycznym, samodoskonalenia i medytacji. Czytający karty musi poświęcić czas na praktykę medytacyjną nad nimi, zanim zaczną do niego „przemawiać” ich symbole i ukryty sens. Z czasem, okaże sie, że uwidocznione na kartach wizerunki znaczą więcej i więcej; odciśnięte w umyśle czytającego, zaczynają uaktywniać jego paranormalne zdolności. Istnieje przekonanie jednego z badaczy Tarota, że człowiek od urodzenia odizolowany od społeczeństwa, posiadający talię kart Tarota jest zdolny poznać wszystkie aspekty życia fizycznego i duchowego, sens istnienia, prawa Kabały i rozwoju duchowego. Znajomość znaczeń chociażby Wielkich Arkan może znacznie ułatwić nam interpretację snów, poznanie siebie i świata...

W języku egipskim TAROT oznacza "Królewską Drogę"
"TAR" - droga, ścieżka
"RO" - król, królewski
Bardzo ciekawa wydaje się kombinacja przestawiania liter wchodzących w skład słowa TAROT:
TORA - (hebr.) pouczenie, instrukcja
ORAT - (łac. oratio) język, słowo
RATO - (łac. ratus) realizacja
ATOR - egipskie bóstwo wtajemniczenia
ROTA - (łac.) cykl powstawania
OTAR - (grec. otarion) słyszeć
AROT - (grec. arotos) pracować

Pochodzenia kart Tarota nie da się jednoznacznie określić. W środowisku okultystycznym uznaje się, że wywodzi się on ze starożytnego Egiptu, a do Europy dotarł wraz z Cyganami. Historycy jednak uważają, że Tarot jest pochodną tzw. ludus triumphorum ( to średniowieczne malowidła przedstawiające pochody organizowane we Włoszech, celebrujące religijne i świeckie święta).  Do uformowania Wielkich Arkan Tarota również mogła przyczynić sie tzw. „ars memoriae” (sztuka pamięci), koncentrująca sie na medytacji nad serią ikon o tematyce religijnej i filozoficznej.  Medytacje te miały za zadanie „zaprogramować” umysł i  ukształtować matryce zasad rządzących światem, tak by można go było lepiej poznać i zrozumieć.

Karty Tarota nie są zwykłymi obrazkami. To osobne ikony, stworzone według reguł i praw. Są  pośrednikami miedzy swoim użytkownikiem, a tym, czego istnienie wywołują. Ikona Tarota owiana jest tajemnicą. Intryguje i  zachęca do wysiłku,do czynienia kolejnych interpretacji. Osadzona w konkretnej doktrynie ezoterycznej, tajemnica kart i znaczeń odkrywa swe kolejne warstwy. Jeśli posługujący się kartami Tarota zaakceptuje taki stan rzeczy, to może doznać wtajemniczenia w istotę żywej magii.
Obecnie znane karty Tarota pochodzą z XV wieku. Najstarsze zachowane talie, służące wówczas do gry trionfi (lub triumphi) pochodzą z ok. 1450 r. Dwie najbardziej znane XV-wieczne talie tarota, to tarot Viscontich (przeznaczony dla Filippo Marii Viscontiego z rodziny książęcej w Mediolanie),oraz tarot Viscontich-Sforzów (wykonany na życzenie Franciszka Sforzy przez mediolańskiego malarza Bonifacia Bemba).
W XVIII w. tarot Viscontich został zaadaptowany przez wróżbiarstwo, okultystów i ruchy określające się jako ezoteryczne. Jako, że wszystkie symbole w Tarocie znajdują się w idealnej harmonii, układają się w skomplikowane wykresy kabalistyczne, zaczynając od najbardziej znanego - Drzewa Życia,  poszukiwano również związków tarota z Kabałą i wspomnianym kabalistycznym Drzewem Życia. Poszczególnym kartom przypisano nawet litery alfabetu hebrajskiego: Mag = Alef, Papieżyca = Bet, itd. Niektórzy uważają, że największy wpływ na budowę talii Tarota mieli właśnie kabaliści angielscy i francuscy XIX w.,  którzy ustalili ostateczny skład talii, mający odzwierciedlać prawa Kabały, jej wykresy, symbolikę. W tym czasie w Wielkiej Brytanii powstało także stowarzyszenie Hermetic Order of the Golden Dawn (Hermetyczny Zakon Złotego Brzasku),  które zajmowało się ezoteryką, analizą Kabały... Stowarzyszenie ogłosiło wówczas karty Tarota jako najdoskonalszy środek poznania Kabały.

Większa część talii opracowanych w XX wieku bazuje na pojęciach kabalistycznych w strukturze, symbolice i interpretacji. Czołowymi i typowymi przykładami są talie Rider-Waite Tarot Artura Edwarda Waite i Thoth Tarot Aleistera Crowleya, do których rysunki wykonały odpowiednio Pamela Colman Smith i Frieda Harris.
Obecnie tarot nie ewoluuje w formie, lecz funkcji i zastosowaniu. Od czasu powstania nie zmieniła się jego budowa. W talii Ridera-Waite'a dokonano jedynie zmiany karty VIII Sprawiedliwość na kartę XI Moc. Natomiast powielające się i powstające nowe talie różnią się techniką wykonania, ekspresją autora i zawartością symboli.

Współczesna talia obejmuje 78 kart w dwóch podstawowych grupach, określanych jako:
-  Wielkie Arkana – 22 karty,
-  Małe Arkana – 56 kart.

Wielkie Arkana to zbiór 22 symboli archetypowych. Według Junga, symbol archetypowy jest symbolem ponadczasowym, którego znaczenie zna podświadomość człowieka (W początkach XX wieku Tarotem zajmował się także uczony, Carl Gustav Jung, który napisał pracę na temat jego symboliki i archetypów w nim zawartych.) Ponumerowane kolejno karty Wielkich Arkan przedstawiają ścieżkę rozwoju człowieka. Każda karta może być traktowana jak osobna lekcja. Znaczenie przekazu karty zmienia się , gdy rozpatrujemy ją pod kątem innej karty, innego symbolu i wizerunku... Karty Tarota są ściśle powiązane z symboliką senną. Wielkie Arkana są to wieczne symbole życiowe, których znaczenie jest uniwersalne i niezmienne od wieków.

Arkana małe - Małe Tajemnice Życia to cztery kolory, w których mamy karty od 1 do 10 oraz 4 karty dworskie w obrębie każdego z kolorów, tj. paź (lub giermek), rycerz, królowa i król. Arkana Małe nie są symbolami archetypowymi i mają mniejsze znaczenie. Wiedzę wyniesioną z opanowana Wielkich Arkan można łączyć z bardziej skomplikowanymi strukturami Małych Arkan.

Na temat Tarota, jego historii i tajemicy zapisanych w nim znaczeń powstało wiele opracowań, artykułów i innych przekazów. Zachęcam zainteresowane osoby do zgłębiania swojej wiedzy w tym temacie. Źródeł do poszukiwań i inspiracji może być wiele, zarówno w specjalistycznej literaturze, jak i na stronach internetowych.